" CHIRAATHU "

                                         

സന്ധ്യമയങ്ങുന്ന  നേരത്തുഞാനെന്റെ, 

ഉമ്മറക്കോലായിലേകയായി ,ചിന്തിച്ചി -

രുന്നൊരുനേരത്തു  വന്നമ്മ ,

പൂമുഖതിണ്ണയിൽ കൊണ്ടുവച്ചു,

ഒരുപോൺചിരാതിന്റെ നാളമപ്പോൾ.

മേലേ , കാർമേഘ ഗൂഢമാം  ആകാശവും ,

കീഴെ ശാന്തമായ് മിന്നുന്ന മൺചിരാതും .

എന്തോപരസ്പരം മൊഴിയുന്നുവോ  -

ദീപ്ത മൺചിരാതും പിന്നെയാകാശവും .

മധ്യതിരിപ്പുഞാനേകയായി  -

ഏക ദൃസാക്ഷിയെന്നപോൽ  ഉമ്മറത്ത് .

പെട്ടെന്നൊരുതെന്നൽ വന്നടുത്തു ,

എന്നമ്മതൻ മൺചിരാതൊന്നുലഞ്ഞു .

എന്നിരുകൈകളാൽ കാത്തുവചു  - 

ഞാനെന്നമ്മയെ കാത്തിടുമെന്നപോലെ .

പൊന്നിൻകിരണം മറയുന്ന സന്ധ്യയിൽ  -

മിന്നുന്നു മൺചിരാതെന്നെനോക്കി .

ഗൂഢമായ്മൂടിയ കാർമേഘമോ പിന്നെ -

പെട്ടെന്നു ക്രോധനായെന്തുകൊണ്ടോ  .

 ആർത്തുവന്നിങ്ങോരു പേമാരിയാ -

യൊപ്പം ഭീതിയുണർത്തുന്നകാറ്റുമായി .

ഭീതിയുള്ളിയ്ക്കാറ്ററിഞ്ഞില്ല ഞാൻ  - 

മൺചിരാതെന്നതുമോർത്തില്ല ഞാൻ .

എൻ നയനങ്ങൾ നിറഞ്ഞുപോയി -

എന്റെ  മൺചിരാതങ്ങു  പൊലിഞ്ഞുപോയി .